Dag 16 - 21

We verlaten Jaipur en komen in de middag aan in Pushkar. Een plaats dichtbij de woestijn, en een belangrijke attractie is dan ook een kamelenrit. Eind van de middag vertrekken we. Ik heb in Egypte wel eens eerder op een kameel gezeten dus die ervaring kende ik al, maar het was toch wel weer leuk om met een hele karavaan kamelen de stad uit te trekken. Na een rit van 2 uur (lang genoeg) komen we aan bij een tentenkamp. Dit hadden we ons iets romantischer voorgesteld dan het daadwerkelijk was. We kunnen op wat matjes op de grond zitten, en daar worden we als echte toeristen vermaakt door het plaatselijke muziek- en dansgroepje en een magiër, die vooral hilarisch is door zijn stem en manier van praten. De trucs zijn vast bloedserieus bedoeld, maar werkt bij ons vooral op de lachspieren. Daarna kregen we eten geserveerd. Het grootste deel van de groep ging daarna terug met de kameel, met 5 mensen blijven we over om de nacht door te brengen. Pushkar is alcoholvrij, maar stel je toch eens voor dat we een dagje zonder zouden zitten, dus is er de nodige voorraad meegesleept. Hiermee komen we de avond wel door en we zitten tot laat gezellig te kletsen. Je kon in een tent, maar buiten slapen onder de sterrenhemel is natuurlijk veel leuker. Hoewel ik daar niet lang van heb kunnen genieten, want ik was zo moe dat ik meteen in slaap val.

's Ochtends was het heerlijk wakker worden in de buitenlucht. Na het ontbijt weer terug met de kameel. Hoewel het nog vroeg is, is het al warm bovenop dat beest dus ik ben blij als we er eenmaal zijn. Eind van de ochtend ga ik, het zal ook eens een keer niet zo zijn, met de vaste club het stadje in. Wat misschien niet de meest handig timing is, want het is midden op de dag en zeer warm. Maar de lichte lunch aan het meer van Pushkar (nou ja, 'meer' is een te groot woord, het is eigenlijk een grote bak water met trappen eromheen midden in de stad). De belangrijkste tempel is tussen de middag net gesloten, dus dan nog maar wat dwalen in de winkelstraatjes. Natuurlijk moest er weer geshopt worden (nog nooit zoveel kledingwinkeltjes van binnen gezien). Anderen van de groep verklaren ons (mij en en mijn kamergenoot) denk ik wel een beetje voor gek dat we er steeds maar braaf achteraan lopen, maar de sfeer is zo goed dat het voor ons allemaal prima is.

Nog 1 stad te gaan op deze trip: Udaipur. Een heel fijne plaats om je reis in Rajasthan te beëindigen. Minder hectisch, hoewel je in de straatjes in het centrum wel gek wordt van de vele scootertjes die van alle kanten langs je heen scheuren. De belangrijkste plekken van de stad zijn gelegen aan een prachtig meer (met daarin een paleis van de Maharadja, dat nu een duur hotel is). We komen in de middag aan, dus nog voldoende tijd om op pad te gaan. We bezoeken de belangrijkste attractie, het waterpaleis. We laten ons weer overhalen om een gids te nemen die ons rond leidt, maar dit is zeker wel een meerwaarde. We hadden het er al eerder over gehad dat het wel leuk zou zijn om naar een lokaal kappertje te gaan, en toevallig liepen we langs een hele leuke waar we spontaan naar binnen schuiven. Ik houd wel van dit soort aparte, onverwachte dingetjes en een scheerbeurt was toch geen overbodige luxe dus ik neem ook plaats (voor de lieve lezertjes die nu roepen dat dit niet verstandig is: ja, de hygiëne was hier zo te zien goed en ja, hij gebruikte steeds nieuwe mesjes). Ik heb wel eens vaker een scheerbeurt gehad, maar deze was wel heel grondig, tot een hoofdmassage aan toe.

Bijna elke dag legt de gids een notitie neer bij de receptie met een vertrektijd voor een (vrijblijvende) afspraak om met de groep te gaan eten. Eigenlijk doen we dit altijd wel om niet helemaal los van de rest te geraken. Maar nu het einde nadert merk ik dat de behoefte hiervoor wat afneemt. Ik vind het met z'n drieeen (en soms vieren) simpelweg het fijnst en ze zijn toch de enigen die ik na deze reis nog zeker terug wil zien. De saamhorigheid en gezelligheid zijn nu belangrijker, en dat ik dan wel eens een bezienswaardigheidje mis boeit me niet zoveel meer. Oef, wat ben ik veranderd in dat opzicht.

Door het kappertje gaan we het eten sowieso niet meer redden, dus op naar het meer om daar wat leuks te zoeken. En of we dat gevonden hebben! We zien een restaurant met een hoog dakterras en een beetje foute naam (Dream Heaven). Dit zal wel duur zijn, maar we lopen toch maar even naar boven. En het blijkt een hele relaxte locatie te zijn met een prachtig uitzicht, lekkere stoelen, betaalbaar eten en last nut not least koud bier. We blijven hier lang zitten. Heerlijke avond.

We gaan steeds zuidelijker dus het wordt ook steeds heter. Dat we eerder deze reis nog aan het koukleumen waren, lijkt alweer ver weg. De voorspelling was dat we morgenmiddag de 40 graden aan gaan tikken. We besluiten dus bijtijds te vertrekken en we gaan met z'n vieren ontbijten in het centrum. We vinden een leuk tentje direct aan het water. Na een rondwandeling komen we langs een massagesalon. Hiervoor was dat er steeds niet van gekomen, maar nu het buiten toch heel warm is, is dit een goed moment. In het verleden wel vaker massages gehad en dit was een van de stevigste ooit. Daarna weer naar Dream Heaven, lunchen en relaxen. 's middags nog meer rondwandelen en winkelen (hoewel ik zelf nog nauwelijks iets gekocht heb) en we besluiten de dag wederom met een etentje aan de waterkant.

Vrijdag. Vanavond vertrekt de trein terug naar Delhi. We gaan eerst naar een ander deel van Udaipur, een lokale bazaar (totaal niet toeristisch) en lopen daar weer door allerlei straatjes. Heer kleurrijk. Terug bij het hotel staan we buiten nog wat te kletsen, als iemand anders van de groep ineens naar buiten komt en vraagt of we het slechte nieuws al gehoord hadden. De trein zou enorme vertraging hebben en onze gids zou nu druk aan het bellen zijn daarover. En die kwam even later naar buiten en bevestigde dat we inderdaad pas vannacht vertrekken en zaterdagmiddag aankomen. En toen had ik toch ineens wel een beetje stress, want mijn vliegtuig vertrok al begin van de middag. Ik begon al over alternatieven na te denken en de gids zei dat ik dan maar die vlucht moest cancellen en met de trein naar Goa moest gaan (wat een hele lange reis is). Net toen ik me behoorljk begon te irriteren dat hij er zo lacherig over deed, vroeg degene die er over begonnen was op wat voor datum die vlucht dan was. Nou morgen, dus 2 april, wat maakt dat verder uit? Maar welke datum is het vandaag dan? En toen drong het langzaam tot me door dat ik in een amateur-toneelstukje was belandt en we gigantisch beet waren genomen. Goed gespeeld en ik kon er achteraf hartelijk om lachen, maar moest wel even bijkomen van de schrik!

De treinrit was gezellig, en 's nachts ook nog prima geslapen. 's Ochtends kwamen we aan in Delhi. Toen ik deze reis geboekt had en bedacht had dat ik er nog een weekje achteraan ging plakken, was ik zo vol van dat besluit dat ik me daarna vooral bezig heb gehouden met uitzoeken wat ik die week allemaal zou gaan doen en op welke plekken. Toen ik de binnenlandse vlucht ging boeken leek me die vlucht midden op de dag de beste, dan kwam ik op een relaxte tijd aan en had ik nog de volle avond en zondag daar. Maar daar had ik nu ineens heel veel spijt van, want nu mistte ik de dag Delhi en het afscheidsetentje met de groep. Het afscheid van de meesten van de groep deed me niet zoveel, maar toen ik daarna mijn maatjes van deze reis (die natuurlijk weer met elkaar, maar nu zonder mij, op pad gingen), weg zag gaan had ik het wel moeilijk. Het voelt ineens niet helemaal 'af' nu. Heel jammer.

Snel daarna moest ik richting vliegveld. Dit was nog wel even spannend want na het boeken had ik een vluchtwijziging met een overstaptijd in Mumbai van 35 minuten in mijn maag gesplitst gekregen. Veels te kort, leek mij. Maar blijkbaar doen ze dat hier wel vaker en op de luchthaven van Mumbai stond er keurig een busje klaar die de mensen voor bestemming Goa direct naar het andere vliegtuig reed. Soms kunnen ze hier best efficient zijn.

Ik hoop dat het me lukt om snel de knop om te zetten en vol te kunnen genieten van dit extra weekje. Op dit moment is dat nog niet het geval, maar dat komt hopelijk nog wel.
Maar dit verslag is alweer veels te lang (ehh, zijn er echt nog mensen die dit interessant vinden om te lezen??), dus hier stop ik even. Over de eerste dagen aan de kust vertel ik de volgende keer.